Het is geweldig als vrijwilligers na hun periode in Nepal met VSN nog betrokken blijven bij een project. Omdat ze willen dat de situatie verbetert. Omdat ze blijvend het verschil willen maken in Nepal. Ik heb van de week een Facetimegesprek gehad met drie vrijwilligers om te praten over het dagcentrum voor autistische kinderen in Pokhara. Ze hebben daar alle drie een periode gewerkt en willen graag meedenken om de zaken daar (nog) beter te laten lopen. Om te kijken hoe de ontvangst in het centrum beter geregeld kan worden. Hoe er onderscheid gemaakt kan, nee moet worden tussen ervaren vrijwilligers (ervaring met autisme) en onervaren vrijwilligers. En wat de respectievelijke werkzaamheden dan kunnen zijn. Zo denken we samen na over het verbeteren. En ook om informatie en ervaring van vrijwilligers niet verloren te laten gaan. Door na te denken over een chatgroep voor vrijwilligers die er al geweest zijn en vrijwilligers die nadenken om er heen te gaan. En er is al een handleiding geschreven waardoor het voor nieuwe vrijwilligers al veel makkelijker binnenkomen is. Op deze manier benutten we elkaars kennis en informatie en maken we steeds meer het verschil in Nepal. Wel altijd samen met de lokale bevolking omdat zij het uiteindelijk ook moeten doen. Ik word erg blij van deze soorten van samenwerking. Wil jij ook het verschil maken in Nepal? Neem dan contact met ons op via deze website!
Groet!
Arend Compagner